Having made his name as a playful and humorous avant-garde artist, John Smith uses deadpan humor and his charming voice to take us on a meandering journey into his thoughts about his name, his own mortality, and his legacy as an artist. Onscreen, meanwhile, we see texts that connect these reflections with other preoccupations, such as the desperate state of the world.

Σύνοψη

Έχοντας φτιάξει το όνομά του ως ένας παιχνιδιάρης και χιουμορίστας πρωτοποριακός καλλιτέχνης (avant - garde), ο John Smith χρησιμοποιεί το αθυρόστομο χιούμορ και τη γοητευτική φωνή του για να μας οδηγήσει σε ένα περιπλανώμενο ταξίδι στις σκέψεις του σχετικά με το όνομά του, τη θνητότητα και την κληρονομιά του ως καλλιτέχνη. Στο μεταξύ, στην οθόνη βλέπουμε κείμενα που συνδέουν αυτούς τους προβληματισμούς με άλλες ανησυχίες, όπως η απελπιστική κατάσταση του κόσμου.